Zuid-Limburg staat bekend om haar holle wegen. De Hagendoornweg is daar een perfect voorbeeld van. Hoe deze wegen zijn ontstaan? Door water dat zich door de jaren heen een weg naar beneden heeft gezocht naar het dal of door landbouwvoertuigen die keer op keer via een landweg uit het dal omhoog zijn gereden. Leg een laagje asfalt door deze ingesleten paden en je hebt een holle weg. Een leuk knus klimmetje voor ons wielrenners.
De hagendoornweg in Oirsbeek heeft een rustige start. Je rijdt langs een oud wit pand op het bospad af. Van een echte beklimming is hier nog geen sprake, je krijgt eerst nog iets anders te duchten. Aan het begin van de beklimming wordt je namelijk gewaarschuwd voor wat rondvliegend wild. Vliegend hert om precies te zijn. Maar een verstandige wielrenner stapt niet op zijn racefiets zonder een helm. Dus laat die vliegende herten maar komen!
Indelen van de beklimming
Wanneer je het bos inrijdt beginnen de wanden langs de weg langzaam op te trekken en wordt je helemaal ingesloten. De weg blijft lang met een milde 3% omhooglopen. Maar zoals kenmerkend is voor deze wegen zit er nog een beetje venijn in de staart. In de laatste 100 meter schuurt de Hagendoornweg nog even tegen de 6% aan. Maar ook hier hebben wij wielrenners geen kind aan. Dit klimmetje door het bos moet het vooral hebben van zijn charme.
Deze onbekende beklimming wordt niet heel veel gefietst. De iets verderop gelegen Schatsberg is een populairder alternatief onder wielrenners. Deze klim biedt ook wat meer uitdaging voor de kuiten. De grote weg langs de Hagendoorweg loopt uiteindelijk ook omhoog en mondt uit in de Beukenberg.
Mijn ervaring op de Hagendoornweg
Voor mij is dit klimmetje een klein beetje speciaal. Dit is de eerste klim waar ik mijzelf in een Strava top 10 heb gefietst. En dat voelt lekker hoor, thuiskomen met een bekertje.
Als versgebakken wielrenner krijg je dan meteen de smaak te pakken. Ik ben meteen tactieken gaan bedenken om deze KOM te veroveren.
Het plan is als volgt. Ik wacht op een rustige voorjaarsdag. Een klein briesje mag er staan, maar het liefst windstil. Zodat ik geen last heb van wind tijdens de eerste meters op de beklimming. In mijn opwarmrondje doe ik alvast een keer de afdaling van de Hagendoornweg om te kijken of er geen grote takken of andere rotzooi over de weg liggen. Als de omstandigheden goed zijn plaats ik mijn alles of niets poging. En dat waren ze.
In mijn aanloop kom ik langs Wolfhagen gefietst en rij ik richting Oirsbeek. Onderweg fiets ik langs de Schatsberg en vervolg mijn weg over de Beukenberg. Ik zie het witte pand aan de voet van de Hagendoornweg nu liggen. Met zoveel mogelijk snelheid ben ik de bocht om gescheurd en met het grote mes erop ben ik op de pedalen gaan staan. Vanaf nu is het plan om een streep over het asfalt te trekken en vol naar boven te rammen.
De paarden in de naastgelegen wei keken me raar na. Wie is die gek die op dit rustige paadje zo op zijn fiets zit te hengsten. Laat ze maar kijken dacht ik, mijn poging verloopt gesmeerd. Totdat de weg wat steiler werd dan. Mijn kersverse wielerkuiten hadden toch nog niet zoveel uithoudingsvermogen dan ik dacht. Ik was genoodzaakt om terug te schakelen naar het binnenblad. Hier ben ik kostbare tijd verloren. Had dat niet gehoeven dan had ik ‘m in de pocket die KOM ik weet het zeker.
Mijn alles of niets poging was een 3eplek waard. En daar was ik toen al heel trots op. Het scheelde maar 3 seconden. Volgens mij sta ik nu nog steeds ergens in de top 10. Maar sindsdien heb ik geen poging meer gedaan. Maar voor mij staat de Hagendoornweg nog steeds op de bucketlist. Ooit word ik hier heerser, al is het maar voor even.
De Hagendoornweg ligt best afgelegen. Ik heb hier een keer meegemaakt dat er afval is gedumpt. Dus let altijd even op in de afdaling. Er lag toen een grote berg met oude dakbedekking midden op de weg. Het is hier sowieso altijd even opletten. Niet alleen de Hagendoornweg maar voor holle wegen in het algemeen geld dat er nogal wat natuurlijk afval over de weg wordt gestrooid. Ga je fietsen na een storm kijk dan niet op van een paar takken die over de weg liggen. Met een beetje pech kan je je fiets over een omgewaaide boom heen tillen.
Holle wegen in Zuid-Limburg zijn altijd leuk om te beklimmen. Je wordt echt even opgeslokt in het bos. Of die nu op je bucketlist staat of niet. Ben je in de buurt dan is de korte onbekende beklimming van de Hagendoornweg zeker de moeite waard om eens te bestijgen.
Profiel van de Hagendoorweg
Locatie: Oirsbeek
Type klim: Holle weg
Gem. Stijging: 3%
Max. Stijging: 6%
Lengte: 800 meter
Hm: 24 m
Ben je in de buurt dan vind je in de omgeving van de Hagendoornweg ook de Beukenberg en Schatsberg. Laatstgenoemde is een topklimmetje voor explosieve wielrenners en bied wat meer uitdaging dan de Hagendoornweg.
0 reacties