Het dorpje Sweikhuizen net buiten Geleen telt ongeveer 600 inwoners. In de volksmond zou het gekscherend als “gat” bestempeld worden. Echter, de realiteit is compleet het tegenovergestelde. Wie er al eens is geweest weet wat ik bedoel. Sommige dorpjes, ook al zijn ze klein, kunnen een grote indruk maken. Fiets je dit jaar de rode route van Vebego Limburgs Mooiste dan ga je daarachter komen! Het pittoreske dorpje, dat trouwens rijkelijk bedeeld is met leuke horeca gelegenheden, heeft voor de wielerfanaat een grote attractie in petto. Zoals de Provence een reus heeft, heeft de Limburgse Grensmaasvallei een gigant. De Sweikhuizerberg! 

Wanneer Sweikhuizen in zicht komt krijg je al een glimp van de uitdaging die je te wachten staat. De steile flanken van de naastgelegen Pepelsberg en de ogenschijnlijk opeengestapelde huizen verraden de beproeving in het verschiet. Bij het passeren van de Geleenbeek wijst het wegdek richting de hemel. Hier is het waar Michael Boogerd in 1996 zijn eerste profzege boekte in de Klauterkoers, en waar Marianne Vos in de afgelopen editie van de Simac Ladies Tour maar weer eens liet zien dat zij “the boss” is op deze zware aankomsten. Dit keer ben jij aan de beurt om te laten zien wie de baas is!

De Sweikhuizerberg

Op papier mag deze kuitenbijter dan wel onderdoen voor de grote kanonnen uit het Heuvelland. Ter plekke mogen deze statistieken over de schouder en regelrecht de prullenbak in. Dit is een zware jongen. Zeker als je deelneemt aan Vebego Limburgs Mooiste’s Rode routes krijg je het te verduren. Deze klim is de laatste serieuze beproeving op het parcours . Die ga je voelen!

Gelukkig valt er voor al die geleverde arbeid ook wat te genieten. De Sweikhuizerberg kent een unieke ambiance. Omhuld door de mythische verhalen van de Bokkenrijders gaat de weg omhoog. Niet door een weids landschap, maar dwars door de dorpskern. De straatnaam van deze helling, weinig origineel genaamd bergstraat, is een ratjetoe aan bouwwerken. Blokhutten, een haciënda, moderne architectuur en oude hoeves. Het wegdek geasfalteerd en geplaveid met kinderkopjes en gebakken klinkers. Op het ene moment fiets je langs een pittoresk Frans kerkplein daarna vervolgd de weg zich tussen Zuid-Limburgse vakwerkhuizen. Aan beleving is geen gebrek!

Dit keer ben jij aan de beurt om te laten zien wie de baas is!

---

Omhoog

En van de bouwwerken op deze helling is een makkelijke brug te slaan naar het verloop van de klim. Er is geen pijl op te trekken! De Sweikhuizerberg verloopt grillig. Zowel de hellingshoek als het type bestrating wisselen continu. Een ritme vinden is dan ook lastig. Deze klim beteugel je op de macht. De eerste beproeving is een strook asfalt die alsmaar steiler oploopt en piekt rond de 10%. Maar houd je kruit hier nog droog. Pas als de stokoude Sint-Dionysius en Odiliakerk op ongeveer 400 meter gepasseerd is kunnen de watts worden opgevoerd. 

Wanneer de wielen de rode klinkers betreden schroeft de Sweikhuizerberg de moeilijkheidsgraad omhoog. Dit keer loopt het hellingspercentage naar een nieuwe piek. Plaatselijk tegen de 14% volgens mijn Strava analyse. Wat volgt na deze stevige inspanning is een lange uitloper die door alle verrichtte arbeid heerlijk stroef aanvoelt. Weet wel dat aan het eind van deze strook de top bereikt is. Na 1 km en pakweg 55 hoogtemeters is deze gigant bedwongen. En daar word je voor beloond. Het uitzicht krijg je voor niks, ben je in een gulle bui, dan verwen je jezelf met een ijsje of een heerlijke versnapering op het terras. De echte diehard fiets door en temt nog twee klimmen in het Geleenbeekdal waarna het regelrecht richting start/finish is. Gefeliciteerd, je hebt Vebego Limburgs Mooiste’s rode lus achter de wielen!

Tekst & beeld: © Grimpeur. Dit is een samenwerking met Vebego Limburgs Mooiste.