In de wijde omtrek zie ik de zendmast op de top van de Eyserbosweg al lonken. Alsof een stuk Peijnenburg peperkoek met een vishengeltje voor me wordt gebungeld fiets ik eropaf. Wat is dit een beest van een klim, heerlijk!

Aangekomen in Eys kijk ik nog snel naar het straatnaambord Eyserbosweg en draai de bocht om. Na een paar meter fietsen strekt de klim zich voor me uit. Het blijft een beangstigend aanzicht om tegen die steile muur aan te kijken. Een kleine opsteker is de soepele lap asfalt die over deze helling is gelegd. Maar pijn doen gaat dit zeker. Let’s go!

Nog voordat het echte klimwerk begint haal ik een wielergod in met een wat mindere dag. Ik hoor zijn ketting knarsen terwijl hij zich verschakelt. Een eindje verderop zie ik een tweede lotgenoot zwalkend over de weg gaan. Fijn zo’n vooruit geschoven post, beter kan het niet worden! Maar de eerste uitdaging op mijn pad is een uitgerekte weg die met zo’n 10% omhoogloopt. Ik blijf mezelf vertellen dat ik hier mijn kruit moet bewaren voor later.

Wanneer ik de oude knotwilg aan mijn rechterhand passeer toont deze Judas van een klim zijn ware aard. Verscholen in de schaduw van het bos zie ik de weg nog steiler worden. Goede benen of niet, nu komt het aan op grinta! Ik schakel een tandje lager, ga op de pedalen staan en peur alles wat nog in mijn benen zit eruit. Stoempend, harkend en met doorslippende achterband, strijd ik voor iedere meter. Die zwalkende fietser rijdt nu 20 meter voor me en ik hoor ‘m vloeken en tieren. Met mijn hart bonzend in mijn keel stier ik eropaf alsof hij een rode lap is. Nog 100 meter kom op! Voor me zie ik de zon alweer het asfalt raken, dat is de top. Shut up legs! Nog een paar trappen met mijn verzuurde benen om de laatste meters af te leggen. Terwijl de helling langzaam mindert rijst een euforisch gevoel in me op. Je hebt ‘m weer te pakken die Judas!

Indelen van de beklimming

De eerste 100m van de klim stijgt licht met met een percentage van 5%. Zorg dat je hier een verzet kiest waarin je de volgende 500m á 10% goed mee kan overbruggen. Belangrijk is om over dit stuk wat energiereserves achter de hand te houden. Dit heb je nodig. Na de oude knotwilg volgt het huzarenstukje van deze klim. De weg loopt de komende 250m op met percentages tegen de 20%. Plaatselijk zitten hier zelfs uitschieters tussen. Op dit stuk kan je je tank helemaal leeggooien. Eenmaal door de lichte knik naar links vlakt de weg weer snel af en heb je de Eyserbosweg achter de wielen.

• Begin niet met een te heldhaftig verzet!
• Op een mindere dag mag je best via de Trintelerberg het plauteau achter Eys bereiken. Deze klim loopt een stuk lekkerder.