2020, een jaar met een volle toertocht agenda. Maar COVID 19 had andere plannen. Vele evenementen zijn afgelast en na tijden van solo-rides en fietsritten in klein gezelschap was het eindelijk weer eens zover. Een heuse toertocht op het programma. Hago Limburgs Mooiste Noord was een welkome afwisseling in dit maffe jaar. Het concept is simpel. Kom met de fiets. Volg de pijlen, en op het eind word je beloond met bier. En daar zijn we altijd voor te porren! Team grimpeur.nl trok erop uit en verwisselde het vertrouwde Zuid-Limburgse Heuvelland voor het Noord-Limburgse platteland.

Het weer

We hadden er weer één in september. Een indian summer, een nazomer of hoe je het ook wil noemen. Heerlijk. Het zag er goed uit voor Hago Limburgs Mooiste Noord. Totdat de wolkenicoontjes langzaam grijzer werden in de weerapps. De helft van team grimpeur.nl kreeg al flashbacks naar de stortbui van vorig jaar. Waarna snel duidelijk werd dat het team dit jaar een duo ging worden.

Achja, We kunnen wel tegen een spatje. Maar wat hadden we gehoopt op een zonnige toertocht. Het bleek ijdele hoop te zijn, want die mooie “tan lines” die ik in de laatste nazomerdagen nog even heb aangescherpt zaten vandaag verstopt onder lange mouwen en pijpen. Het is vandaag onvervalst herfstweer. Maar dat mag de pret niet drukken. We hebben er zin in!

Het grand depart

Zoals voorspeld was de heenreis naar Arcen een regenachtige. Op zich geen probleem want de voorruit van mijn auto kon wel wat regen en ruitenwisser-actie gebruiken. Eenmaal aangekomen in Arcen, met een schone voorruit, hield het op met regenen. Sterker nog er is geen drupje meer gevallen die dag. Lekker getimed daarboven

We haalden snel onze fiets en rugnummers op en zijn binnen 10 min na aankomst vertrokken. Hoppa, gas erop! We hadden meteen een klein peloton voor ons waar we even lekker bij konden aanhaken. Wielrennen is eerst het bord van een ander leegeten, wij nemen deze wielerwijsheid graag ten harte en hingen lekker in het wiel. Dat vergt met een nat wegdek wel iets meer doorzettingsvermogen. Na 5 minuten spatwaterhappen hebben we toch maar besloten wat kopwerk te gaan doen.

Het parcours

De route is ieder jaar weer een verrassing, ook dit jaar is het parcours weer anders. Als je Zuid-Limburg gewend bent is deze omgeving een mooie afwisseling. Licht glooiende veldwegen, oude dorpskernen en uitzicht over de Maas. De oversteken met de veerpont waren ook een mooi momentje om te recupereren. Toppunt waren de slingerende paden door de Overloonsche Duinen, dit was echt een leuk stuk in de route waar je je bochtentechniek eens even goed kon oefenen. Wel jammer dat er geen echt klimwerk te vinden was deze editie. Als we al een suggestie mogen geven voor de volgende keer… Gaan we volgend jaar richting Mook? Misschien een klimmetje in Groesbeek meepikken?

De hoogtemeters hebben de koers dus niet hard gemaakt. Maar als het dan niet bergop gaat dan is er nog altijd die andere tegenstander om te verslaan. Op de open veldwegen kwam je  regelmatig een onvervalste “dutch mountain” tegen. Lekker tegen de wind in boren!

Platte band

Ja hoor, ook deze editie hadden we er weer een. Het hoort er een beetje bij hé. Een plat bandje rijden tijdens een toertocht. Ik had mijn mond ook moeten houden toen ik zei “hoe kleiner de fietsploeg hoe minder de kans op een platte band” Dat zijn van die wielerwijsheden die je later duur komen te staan.

Gelukkig was de band snel verwisseld. Ik stond al met mijn minipomp in de aanlag… En toen, een heuse déjà vu. Het ronkte in de verte, hoor ik een motor? Door de wind zwakte het geluid af. Even leek het of de motor ons passeerde op een nabijgelegen weg. Maar toen de wind weer ging liggen laaide het geluid opnieuw op. Er kwam echt een motor aan. Op het moment dat je ze nodig hebt zijn ze er, de servicemotors die met de toertocht meerijden.

Dit jaar schoot “Uppie”van Euro Motard Service uit Hulsberg ons te hulp. Gewapend met CO2-patronen hielp Uppie ons weer in het zadel. Dat scheelde toch weer een half uur hengsten met zo’n minipompje. Op naar de eindstreep!

Op naar de finish

Met de bandenspanning weer op orde starten we aan het slot van de koers. Als “El Tractor” op kop en gangmaken met die handel. Stuk voor stuk halen we de deelnemers weer in die ons passeerden tijdens de bandenwissel. Dat houdt je altijd lekker bezig. Onderweg kwamen we ook de toertocht van Benidorm Bastards nog even tegen. Die hadden dezelfde dag uitgekozen voor hun jaarlijkse tourrit. Dat kwam goed uit want ze hebben ons toch even lekker uit de wind gehouden, en onze dag verrijkt met verhalen uit de oude doos. Wonderen voor onze gemiddelde snelheid deed dit niet. Bij het passeren van het bordje 10km hebben we nog één keer aangezet tot de finishboog. We hadden zin in een biertje!

Enfin

Hago Limburgs Mooiste Noord was een hele welkome afwisseling in dit aparte jaar. Lekker een dagje scheuren op de racefiets op de rustige wegen in het topje van Limburg. Toch voelt het raar, wat normaal echt een afsluitende toertocht van het jaar is was nu één van de eerste. Het was een fijne pleister op de wonden die smaakt naar meer!