Fijnproeven op de Kloosterhofstraat

Oké oké, op pure schoonheid wint de Kloosterhofstraat het zeker niet van de vlakbij gelegen Rue de Beusdael. Deze voor de Voerstreek zo typische weg heeft geen imponerend kasteel, geen haarspeldbochten, en ook geen uitzicht waar je u tegen zegt. De Kloosterhofstraat is gewoon typisch voor deze streek. Matig asfalt, oude vakwerkhoeven en bovengrondse elektriciteitsvoorzieningen. Dat is ook mooi. Heel mooi zelfs.

Fiets je mee in de rode routes van Vebego Limburgs Mooiste dan beland je na een enerverende afdaling door het Bovenste Bosch in Sinnich, een gehucht van Teuven in het Belgische Limburg. Vaak doorkruist door wielrenners die vanuit Heijenrath een Belgisch doorsteekje maken richting Epen of het drielandenpunt. De trekpleisters van dit uitstapje bij de Zuiderburen zijn de beklimming van het Bovenste Bosch en de Côte des Trois Frontières. Zeker niet mis! Met de belofte van deze twee klimmen in het verschiet wordt de afslag Kloosterhofstraat in Sinnich dikwijls gepasseerd. En dat hebben de routemeesters van Vebego Limburgs Mooiste helemaal in de smiezen. Fiets je de 2022 editie mee in de rode routes van 140km en 180km dan lacht de Kloosterhofstraat je tegenmoet.

Typisch

Betonnen elektriciteitspalen uit vervlogen tijden flankeren het wegdek. Behangen met stroomkabels die er ogenschijnlijk door de plaatselijke scouting in zijn vastgeknoopt. De meidoornhagen langs de weilanden wemelen van de mussen. En het wegdek, karakteristiek, met gaten, scheuren en een ruwheid die ze alleen in België weten te bereiken. Je leest het, dit is het neusje van de zalm!

De Kloosterhofstraat is een constante klim en mag met een schappelijke 4% gemiddeld tot een ‘loper’ gedoopt worden. Wel eentje die nét niet lekker loopt. Wanneer je een lokale inwoner naar deze klim vraagt zullen de schouders worden opgehaald, dan is deze helling niets speciaals. Maar maak je een uitstapje vanuit het Limburgse Heuvelland dan proef je de nostalgie. Met een wel getimede passage van een vuurrode Deux Chevaux kom je zelfs even in Frans Bourgondische sferen!

Zijn de benen al stram dan kun je je even tot Maria wenden voor een voorspoedig vervolg

Jawel hoor! Een kapelleke!

Als we het hebben over nostalgisch klimmen in België dan mag een ‘kapelleke’ onderweg niet ontbreken. En Jawel hoor, na een goede 400 meter klimmen staat ze paraat. Je moet goed kijken, maar daar in dat uit rode baksteen opgemetselde godshuisje, achter het witte traliewerk staat Onze-Lieve-Vrouw onbevlekt ontvangen je toe te lachen. Bijna precies op het halverwege punt van de 180km rode route. Zijn de benen al stram dan kun je je even tot Maria wenden voor een voorspoedig vervolg, er staat trouwens ook een bankje naast de kapel. Even uitpuffen doet ook wonderen.

Uitzicht in zicht

Klimmen we verder dan begint de Kloosterhofstraat haar vergezichten prijs te geven. In de bochtencombinatie op ongeveer tweederde van de beklimming krijg je een mooi zicht op het Rode Bos waar zich ook de top van deze helling bevindt. Hier ligt ook het zwaartepunt. Het wordt even venijnig met een paar meters tegen de 8%. Daarna toont de Kloosterhofstraat meteen coulance en gaat de hellingshoek weer omlaag naar die vertrouwde 4%. Zo kun jij weer lekker doorgaan met genieten van deze gemoedelijke klim.

Je leest het, echt iets speciaals is er niet te melden over deze helling, het is zoals in België een Duvel of een Leffe bepaald geen hoogvliegers zijn. Maar hier aan onze zijde van de grens zijn die biertjes toch nét iets specialer. Ga er dus eens goed voor zitten en zie de Kloosterhofstraat als een genietmomentje, want deze hoogtemeters krijg je bijna cadeau. En met kneiters als de Grensheuvel en Sweikhuizerberg nog in het verschiet zal er nog genoeg serieus klimwerk geleverd moeten worden.